Onze gedomesticeerde duif stamt af van de rotsduif of Columba livia die leeft in rotsachtige gebieden rond de Middellandse zee, Noord-Afrika en Azië. Ze leven in grote kolonies en zoals hun naam al aangeeft broeden de koppels in rotsspleten. De rotsduif  is blauwgrijs van kleur met enige groene en paarse glans, vooral rond kop en hals en heeft twee duidelijke donkere vleugelbanden, waardoor de kleur overeenkomt met blauw zwartgeband. Het is een vrij kleine duif van ongeveer 30 cm lang en ze weegt ongeveer 200 tot 300 gram. Ze lijkt sterk op de verwilderde stadsduiven die men in steden kan aantreffen en kruisingen tussen deze twee komen dan ook regelmatig voor.

De domesticatie van de duif gebeurde ongeveer 7000 jaar. Men vermoedt dat het cultuurvolgers waren, wat wil zeggen dat de dieren spontaan gingen samenleven met de mens, omdat de stenen gebouwen sterk overeenstemden met hun natuurlijke habitat. Al snel leerde de mens de vele voordelen van de duif kennen. Niet alleen zorgden ze voor smakelijk vlees en goede mest, ook bleken ze over een uitstekend oriëntatievermogen te beschikken. Dit maakte de duiven tot hét communicatiemiddel bij uitstek, aangezien ze de berichten op relatief korte tijd over zeer lange afstanden konden verspreiden. Het houden van duiven was dan ook tot het einde van de achtiende eeuw een privilegie voor de adel en de geestelijkheid.

De verschillende doeleinden zorgden voor een grote diversiteit binnen de duivenrassen. Enerzijds waren er de postduiven die dienden om berichten over te brengen en anderzijds de zwaardere vleesduivenrassen. Zoals gezegd was duiven houden lange tijd een privilegie voor de adel, die maar al te graag de rest wou overbluffen. Dit resulteerde in een grote variatie in rassen. Enerzijds waren er duivenrassen die opvielen opvielen qua vorm, kleur of bevedering. Anderzijds toonden sommige duivenrassen een specifieke actie, zoals de kroppers, maar ook de tuimelaars, hoogvliegers en ringslagers.