Binnen het geslacht Gallus of de Kamhoenders onderscheidt men vier soorten: het Rode Kamhoen (G. gallus), het Grijze Kamhoen (G. sonneratii), het Gele Kamhoen (G. lafayettei) en het Groene Kamhoen (G. varius). Algemeen wordt aangenomen dat onze kippen afstammen van het Rode Kamhoen, al heeft recent onderzoek aangetoond dat ook G. sonneratii enige invloed heeft gehad op het DNA van de huidige gedomesticeerde kip.

Binnen Gallus gallus zijn er vijf subspecies: G. gallus gallus, G. gallus bankiva, G. gallus jabouillei, G. gallus murghi en G. gallus spadiceus. Deze ondersoorten onderscheiden zich door hun verspeidingsgebied en door verschillen in kleurintensiteit, bevedering en kopversierselen. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, stamt de gedomesticeerde kip niet af van het Bankiva-hoen, maar van G. gallus gallus. Over het exacte domesticatiemoment is men het niet eens: enerzijds zijn er archeologische vondsten in de Indusvallei van rond 2500 v.C., anderzijds zijn er vondsten in China van 5400 tot 6000 v.C., al weet men niet of deze laatste een bijdrage geleverd hebben aan onze huidige kip.

Men gaat er van uit dat de kip oorspronkelijk niet gedomesticeerd werd voor vlees en eieren. In veel culturen waren kippen een religieus symbool en soms was het zelfs verboden om ze op te eten. Hiernaast dienden kippen ook voor hanengevechten, die naast een voorspellende functie ("het goede" tegen "het kwade") ook populair werden onder het gewone volk. Het is pas ten tijde van de Romeinen dat op grote schaal kippen gefokt werden voor vlees en eieren.

In de geschiedenis van de kip in onze streken kunnen we van twee golven spreken. Een eerste golf kwam er nog voor de Romeinen en was de basis voor verschillende van onze oeroude rassen. Rond de jaren 1850 hadden we te maken met de zogenaamde "hen craze", waarbij Aziatische rassen op grote schaal in onze contreien ingevoerd worden. Deze rassen gaven aanleiding tot het ontstaan van totaal nieuwe rassen en verschillende lokale rassen werden "veredeld" door deze dieren in te kruisen. Dit was ook het startschot van de tentoonstellingsfokkerij van hoenders.